Κειμενογράφος… Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας κειμενογράφος, που του άρεσε να ακούει.

Στην αρχή όλοι απορούσαν πως αυτός ο άνθρωπος αποκαλούσε τον εαυτό του copywriter, αφού εκείνο που “φαινόταν” περισσότερο προς τον κόσμο ήταν η ικανότητά του ν’ ακούει τις επιθυμίες και τα συναισθήματα των άλλων παρά να γράφει. Με άλλα λόγια πιο πολύ άκουγε παρά έγραφε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.

Ο copywriter που του άρεσε να ακούει: Τι ίσχυε στα αλήθεια;

Στην πραγματικότητα όμως ο Κειμενογράφος όλη την ημέρα άκουγε και το βράδυ έγραφε, κατέγραφε, αποτύπωνε τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων στο χαρτί.

Βλέπετε πάντα πίστευε πως κάθε μεγάλη κι αξέχαστη κουβέντα ξεκινούσε μ’ έναν καλό ακροατή.

Το ίδιο κι ένα κείμενο που γράφεις για κάποιον άλλο.

Το ίδιο κι ένα βιβλίο, για το οποίο καλείσαι πρώτα να φανταστείς και να “ακούσεις” τον ήρωά σου. Μόνο ένας καλός ακροατής θα μπορούσε μετά να εξελιχθεί σ’ έναν μοναδικό συνομιλητή. Κι ένας καλός συνομιλητής με τη σειρά του, μπορεί να γράψει για λογαριασμό κάποιου άλλου. Γιατί;

Γιατί μόνο έτσι θα κατάφερνε να κερδίσει χρόνο και να καταλάβει ποιον άνθρωπο έχει απέναντί του. Τι νιώθει, τι επιθυμεί, τι σκέφτεται, σε τι κατάσταση βρίσκεται τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. “Όταν είσαι καλός ακροατής”, έλεγε, “μπορείς να δεις με τα μάτια των άλλων”.

Η φλυαρία τού ήταν φασαρία

Πράγματι ο copywriter είχε μία εξαιρετική υπομονή κι ικανότητα να ακούει και να επικοινωνεί με τις λέξεις του. Δε μιλούσε πολύ, παρά άκουγε και έγραφε. Με το να είναι καλός ακροατής είχε καταφέρει μοναδικά να αυξήσει και εξελίξει τα επικοινωνιακά skills του. Όλοι τον έψαχναν να τον βρουν για να μιλήσουν μαζί του!

Είχε βρει τον τρόπο να χρησιμοποιεί τις λέξεις που μπορούσαν οι άλλοι να κατανοήσουν κι αποτύπωνε στο χαρτί τις ακριβείς λέξεις με τις οποίες ο κάθε “συνομιλητής” του ήθελε να εκφραστεί. Μετά του τις έδειχνε και ξαφνικά ο συνομιλητής έβρισκε τη λύση σε κάθε πρόβλημα που τον απασχολούσε. Στο χαρτί έμοιαζαν όλα πιο ξεκάθαρα.

Με τον καιρό ο Κειμενογράφος έγινε διάσημος για τις συντακτικές ιδιότητές του, οι οποίες αποκαλύφθηκαν εντυπωσιακά μέσα από την πρότερη υπομονή κι ικανότητά του ν’ ακούει τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων με ανοιχτό μυαλό, χωρίς να συγκρίνει τις δικές του προσωπικές ιστορίες με αυτές των άλλων και σκεπτόμενος πάντα τον στόχο του. Να γράψει!